Απόδραση από την τρέλα

Όταν πριν από δυο μήνες η χρονιά τελείωνε με την αγωνιστική σωτηρία του ποδοσφαιρικού τμήματος, είχα γράψει για "ανακούφιση εν μέσω καταιγίδας" και είχα "υποσχεθεί" ότι θα επανέλθω για "τα υπόλοιπα από αύριο". Το αύριο έγινε τελικά δύο μήνες, κι αφού ο Ηρακλής έφτασε ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή τα νέα επιτέλους είναι ευχάριστα. Ο Σπανουδάκης παραχώρησε τις μετοχές του (επιτέλους) στον ΓΣ και αυτός θα τις δώσει στην ομάδα Ρέμου, η οποία μέχρι τότε θα λειτουργεί ως διοίκηση πρωτοδικείου.

Ο λόγος που δεν έγραφα όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν ήταν φυσικά ότι δεν υπήρχαν ευχάριστα νέα, αλλά το γεγονός ότι όλα αυτά που μεσολάβησαν δεν έχριζαν κανενός λογικού σχολιασμού. Χωρίς περιστροφές ας πούμε ότι στον Ηρακλή επικρατούσε το απόλυτο χάος: όλοι οι παίκτες απλήρωτοι να καταθέτουν προσφυγές, άλλοι να φεύγουν και άλλοι να κάθονται χωρίς καν συμβόλαιο. Ο Σπανουδάκης να έχει μείνει εντελώς μόνος του χωρίς στηρίγματα αλλά να εξακολουθεί να κάνει το κορόιδο διαδίδοντας συνεχώς ψέμματα. Να έρχεται σαν επίδοξος ιδιοκτήτης κάποιος απίθανος Κύπριος, του οποίου έκτοτε τα ίχνη αγνοούνται. Να μη επιτυγχάνεται συμφωνία μεταξύ Ρέμου και Σπανουδάκη με αποτέλεσμα την οργή του κόσμου που οδήγησε στον εμπρησμό ενός μέρους του κτιρίου της Μίκρας (δε ξέρω πόσο τιμητικό για το ΜΜΕ είναι ότι μόνο με αυτή την κίνηση ακούστηκε το πρόβλημα του Ηρακλή ξεκάθαρα σε όλα τα μέσα πανελλαδικής εμβέλειας...) κλπ κλπ...

Εν τέλει η λύση δώθηκε και αυτή τη στιγμή στη διοίκηση του Ηρακλή βρίσκεται επικεφαλής ο Ρέμος, συνεπικουρούμενος όμως από Ηρακλειδείς άξιους και κοινής αποδοχής. Αυτό που περιμένουμε τώρα είναι να στηθεί μια (όσο γίνεται) ανταγωνιστική ομάδα για το ερχόμενο πρωτάθλημα και ταυτόχρονα να γίνουν όλες οι απαραίτητες κινήσεις για την εξυγίανση του τμήματος. Αλλά πάνω απ' όλα αυτό που χρειάζεται νομίζω είναι να επανέλθει ο ποδοσφαιρικός ορθολογισμός σε μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια συνέβαίναν μόνο παλαβομάρες και επιτέλους όλοι όσοι αγαπούνε αυτοί την ομάδα να έχουν να ανησυχούν μόνο για το αν ο καινούργιος προπονητής είναι καλός και για το ποιοί παίκτες θα έρθουν. Όχι άλλη παράνοια please!

Ούφφφφφφφφ!

Νικήσαμε και σωθήκαμε...

Ανακούφιση εν μέσω

καταιγίδας. Αυτό έχει σημασία

αυτή τη στιγμή.

Τα υπόλοιπα από αύριο...

ΗΡΑΚΛΗΣ Πρωταθλητής Ελλάδας στο βόλλεϋ 2006-07

Την σήκωσε την κούπα για άλλη μια φορά ο αρχηγός!
Τρίτο πρωτάθλημα και δέκατος συνολικά τίτλος για την ομάδα βόλεϋ του Ηρακλή!


Μια απ' τις πιο παρανοϊκά όμορφες ομάδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού!

Μια ομάδα που ότι κερδίζει, το κερδίζει με την αξία της και την ψυχή της μέσα το γήπεδο και πάντοτε κόντρα σε όλους τους οιωνούς (εκ φύσεως)...


Μια ομάδα έτσι όπως την ονειρεύονται όλοι οι Ηρακλειδείς...
Μια ομάδα έτσι όπως την ονειρεύτηκε πρώτος απ' όλους ένας πολύ μεγάλος Ηρακλειδέας...

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ!!!

(φωτό του φετινού πρωταθλήματος από αύριο...)

Πρωτάθλημα την Πέμπτη, την Κυριακή σωτηρία...

... έτσι για να έχουμε ένα θετικό φινάλε σ' αυτή την εφιαλτική χρονιά.

Ο δρόμος προς τη λύτρωση...

...είναι ακόμα μακρύς!

Μπράβο στους παίκτες που έχουν την αξιοπρέπεια και παλεύουν μόνο για τον εαυτό τους, για την φανέλα και για τον κόσμο που τον στηρίζει σε κάθε αγώνα!


Μπράβο στον κόσμο που για ακόμα μια φορά βρέθηκε κοντά στην ομάδα και τη στήριξε με υποδειγματικό τρόπο!


Μπράβο στον Ιβάν που κάνει ότι μπορεί για να σώσει μια χαμένη παρτίδα! Ιβάν σώσε την ομάδα και θα γίνεις πρώτος μάγκας!


Για να σωθεί όμως η ομάδα χρειάζονται οπωσδήποτε οι δύο νίκες στους αγώνες με Ιωνικό και Ξάνθη! Αυτούς τους αγώνες η ομάδα πρέπει να τους πάρει και θα τους πάρει! Ο κόσμος θα είναι (και) εκεί!


Το γκολ του Πρίττα αυτή τη φορά θα πρέπει να έχει αντίκρυσμα!

Μπράβο ρε μάγκες!

Ολυμπιακός- Ηρακλής 2-3


Το πρώτο βήμα έγινε! Ο Ηρακλής κέρδισε με 3-2 σετ τον πρώτο ημιτελικό και "έσπασε" το πλεονέκτημα της έδρας που είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός στην κανονική περίοδο.

Η ομάδα του Αλέκου Λεώνη, που πολλοί "ειδήμονες" βιάστηκαν να ξεγράψουν από τη διεκδίκηση του φετινού πρωταθλήματος, απέδειξε με μπροστάρη τον μεγάλο αρχηγό Κράβαρικ ότι είναι ακόμα ζωντανή και έτοιμη να διεκδικήσει άλλο ένα πρωτάθλημα.

Επόμενος αγώνας: Παρασκευή 20 Απριλίου, 20.30 στην, κατάμεστη ασφαλώς, Μίκρα.

Υ.Γ. Συγχαρητήρια στην κρατική τηλεόραση που έχει "εξορίσει" το βόλεϊ στην ψηφιακή της πλατφόρμα την ίδια ώρα που έχει γίνει το τηλεοπτικό καταφύγιο για όλες τις ποδοσφαιρικές καφρίλες...

Μαθήματα ήθους!

Η μιζέρια συνεχίζεται... Βαρέθηκα πραγματικά να ασχολούμαι με αυτό το χάλι που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αφού έγινε όλος αυτός ο (να 'χαμε να λέγαμε) χαμός μετά τα επεισόδια του Λαυρίου, αφού ακούστηκαν ένα σωρό μεγαλοστομίες και προ εξαγγέλθηκαν τα πλείστα όσα δρακόντεια μέτρα και αφού διακόπηκε για 2 βδομάδες κάθε αγωνιστική δραστηριότητα, θαυμάσαμε επιτέλους δράση: επεισόδια μέσα κι έξω από το γήπεδο σχεδόν σε όλους τους ποδοσφαιρικούς αγώνες σε όλες τις κατηγορίες. Παίκτες που φτύνονται και δέρνονται μεταξύ τους, προπονητές που δέρνονται απ' τους φιλάθλους, διαιτητές να σφυρίζουν, κυριολεκτικά, ότι θέλουν και πάνω απ' όλα κάκιστο θέαμα.

Μέσα σε όλα αυτά υπήρχαν και καμιά τρακοσαριά άνθρωποι που παρά το ότι οι μετακινήσεις οπαδών απαγορεύονται, παρά το ότι η διοίκηση της Κέρκυρας τους δήλωσε ξεκάθαρα ότι είναι ανεπιθύμητοι στο γήπεδο, παρά το ότι η διοίκηση της ίδιας της ομάδας τους δε ζήτησε ούτε καν εισιτήρια γι' αυτούς, αυτοί παράτησαν της δουλειές τους και πήγαν στην Κέρκυρα να υποστηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα (που κάποιοι την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό). Και την υποστήριξαν! Χωρίς φασαρίες, χωρίς τσαμπουκάδες, χωρίς ακρότητες. Μόνο με την καρδιά τους, τη φωνή τους και το ήθος τους. Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά το τέλος του αγώνα όταν κάποιοι φίλαθλοι της Κέρκυρας θέλησαν να τους πικάρουν, εκείνοι όχι μόνο δεν αντέδρασαν άσχημα, αλλά αντίθετα και παρά την πίκρα τους, χειροκρότησαν (!!!) τους παίκτες της ομάδας τους
.
Βέβαια αυτοί οι άνθρωποι από τον κ. Ορφανό και το ελληνικό κράτος θεωρούνται αλήτες και ανεπιθύμητοι. Την ίδια στιγμή που ο Μυτιληναίος, ο Σπανουδάκης και ...οι λοιποί είναι αξιοσέβαστοι κύριοι που κάνουν τη δουλειά τους εντίμως... Βρε ουστ!!!

...

Η εκδρομή στην Κέρκυρα εν τέλει ακυρώθηκε... Προς το παρόν τουλάχιστον.

Οι τελευταίες πολεμικές συγκρούσεις που έγιναν στην Αθήνα με πρόσχημα κάποιον αγώνα βόλεϊ γυναικών συνοδέυτηκαν από τον θάνατο ενός 25χρόνου παιδιού...

Η κυβέρνηση αποφάσισε εξαιτίας αυτού του περιστατικού την αναστολή όλων των αθλητικών γεγονότων για τις δύο επόμενες βδομάδες. Μια απόφαση που αποτελεί μια αμήχανη όσο και ανούσια κίνηση εντυπωσιασμού, αφού δεν εξασφαλίζει καμία λύση ως προς το πρόβλημα της βίας ούτε για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ούτε φυσικά για τη συνέχεια.
Αν η κυβέρνηση έχει την πεποίθηση ότι είμαστε ανίκανοι να διοργανώνουμε αθλητικούς αγώνες με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, ας πάρει μια γενναία απόφαση κι ας διακόψει κάθε δραστηριότητα του επαγγελματικού (και μόνο) αθλητισμού στην Ελλάδα, αρχίζοντας από τους επερχόμενους τελικούς των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Ας αποφασίσει την επ'αόριστω διακοπή των εγχώριων πρωταθλημάτων και φυσικά την συμμετοχή των συλλόγων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Μπορείς δηλαδή ρε κράτος να τα βάλεις με τα μεγάλα συμφέροντα και αυτούς που κάνουν κουμάντο στον επαγγελματικό αθλητισμό και τους μεγάλους συλλόγους? Αν μπορείς κάντο γιατί αυτοί έχουν τεράστια ευθύνη για ότι συμβαίνει, αν όχι λούφαξε στη γωνιά σου και μη βάζεις τον απλό και πιθανότατα πλανημένο κόσμο φυλακή (και χωρίς το δικαίωμα αναστολής μάλιστα) για ψύλλου πήδημα κι σταμάτα να κάνεις τον νταή μόνο όπου σε παίρνει! Άκου 15 μέρες διακοπή... Σιγά τ'αυγά!

Το χειρότερο όμως μ'αυτή την γελοία απόφαση είναι ότι χρεώνει στον αθλητισμό εν γένει όλες τις ευθύνες για τα συγκεκριμένα επεισόδια, αλλά και για όλα τα άλλα έκτροπα που έχουν συμβεί στο παρελθόν εντός και πέριξ των γηπέδων. Ταυτίζει δηλαδή με τελείως κυνικό τρόπο τον αθλητισμό με τη βία, κάτι που είναι πέρα για πέρα στρεβλό και άδικο.
Όσο το κράτος δε μπορεί ή δεν θέλει να δώσει κάποιες ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα βελτιώνοντας πρωτίστως τις κοινωνικές συνθήκες, αλλά επιμένει μόνο να βάζει τσιρότα στις πληγές που το ίδιο δημιουργεί, η βία θα υπάρχει, είτε μέσα στα γήπεδα είτε όχι, και θα κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας...

Αυτή την Κυριακή, έχουμε εκδρομή!

Η Κέρκυρα θα γίνει ΜΠΛΕ!

"Δικαίωμα στην ελπίδα" ή "παράταση στο μαρτύριο"?

Με τη χθεσινή νίκη επί της Λάρισας η ομάδα (το αγωνιστικό τμήμα δηλαδή) κατάφερε να δείξει επιτέλους κάποια, αμυδρά είναι η αλήθεια, σημεία ζωής. Έστω και τώρα. Έστω κι αργά. Τα πράγματα εξακολουθούν να είναι δύσκολα, αυτό είναι σαφές, αλλά τώρα τουλάχιστον οι ελπίδες μπορούν να έχουν κάποια βάση. Αυτό που χρειάζεται 4 νίκες ή 3 νίκες και 1 ισοπαλία στους τέσσερις εναπομείναντες αγώνες, αρχής γενομένης από την Κέρκυρα σε δύο εβδομάδες. Οι φίλαθλοι το πιστεύουν, αρκεί να το πιστέψουν και οι παίκτες.

Αν τελικά το θαύμα γίνει κι η ομάδα σωθεί, η νίκη επί της Λάρισας θα μείνει στην ιστορία σαν η αρχή μιας πρωτοφανούς νεκρανάστασης. Αν αντίθετα η προσπάθεια αποβεί μάταια, το αποτέλεσμα αυτό δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά μια οδυνηρή παράταση στο συνεχιζόμενο μαρτύριο της φετινής χρονιάς...

Μια φαντασιακή βεντέτα...

Το κυριακάτικο ντέρμπι στο Χαριλάου είναι εξαιρετικά κρίσιμο, βαθμολογικά, για τον Ηρακλή, όπως φυσικά και οι υπόλοιποι πέντε αγώνες που απομένουν μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ακόμα και αν οι εμφανίσεις της ομάδας τον τελευταίο μήνα είναι κάτι παραπάνω από αποκαρδιωτικές, όσο υπάρχουν ακόμα πιθανότητες για τη σωτηρία, ο Ηρακλής οφείλει να τις κυνηγήσει. Μια νίκη επί του Άρη, κάτι που δεν θα είναι δα και κατόρθωμα, θα μπορέσει να δώσει βαθμολογική και ψυχολογική ώθηση στην ομάδα.

Όσο σημαντικό όμως κι αν είναι το παιχνίδι για τον Ηρακλή, είναι αυτονόητο ότι άλλο τόσο είναι και για τους αντιπάλους. Όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους (ο Άρης κυνηγάει την έξοδο του στο κύπελλο Ουέφα), αλλά κυρίως για εξωαγωνιστικούς. Οι αρειανοί ποτέ δε ξέχασαν ότι ο προπέρσινος αγώνας με τον Ηρακλή αποτέλεσε την ταφόπλακα των ελπίδων τους για παραμονή. Το δυστύχημα για αυτούς είναι ότι ξέχασαν όλα τα άλλα... Όπως και να'χει πάντως είναι δεδομένο ότι ο συγκεκριμένος αγώνας θα διεξαχθεί υπό τον μανδύα μιας συνεχιζόμενης, από μέρους τους, και λίγο-πολύ φαντασιακής βεντέτας.

Το ευχάριστο είναι ότι για τον Ηρακλή δεν υφίσταται καμία τέτοια βεντέτα, παρόλο που λόγοι υπάρχουν και μάλιστα δεν είναι λίγοι (τελευταίο "κατόρθωμα" των αρειανών η εξαγορά του χρέους του Ηρακλή προς τον Ταπούτο, μια κίνηση με πολλά αρνητικά, για τον Ηρακλή, παρεπόμενα). Παρόλ'αυτά όλοι στον Ηρακλή αντιμετωπίζουν τον αγώνα του Χαριλάου έτσι ακριβώς όπως πρέπει, σαν έναν ακόμα ποδοσφαιρικό αγώνα. Ούτε θα παρακαλέσουμε κανέναν, ουτε θα απειλήσουμε κανέναν, ούτε θα κατηγορήσουμε κανέναν αν το αποτέλεσμα δεν μας ικανοποιεί. Ο αγώνας θα παιχτεί επί ίσοις όροις κι αν οι παίκτες του Ηρακλή θυμηθούν επιτέλους ότι είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και όχι περιοδεύων θίασος, τότε ο Ηρακλής σίγουρα θα κερδίσει!

Ατέλειωτη πίκρα...

Στ'αλήθεια δεν ξέρω πως βρήκαν το κουράγιο τα παιδιά απ'τις 40 Εκκλησιές κι έγραψαν αυτό το κέιμενο μετά τον χθεσινό, τραγικό για τον Ηρακλή αγώνα... Όπως και να 'χει όμως το κείμενο αυτό εκτός από μεγάλη πίκρα κρύβει και πολλές αλήθειες κι είναι καλό να διαβαστεί. Εγώ δεν έχω κάτι καλύτερο να γράψω σήμερα και γι'αυτό απλώς αντιγράφω:

Σας ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε, για την απόδειξη περάστε από το λογιστήριο. Κρίμα!

Κρίμα! Κρίμα! 100 χρόνια ιστορίας. Χιλλιάδες πιστοί οπαδοί! Στιγμές συγκίνησης, χαράς, στιγμές πόρωσης, λατρείας, απογοήτευσης. Εκδρομές σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γνωστές φάτσες που έγιναν μετά από τόσα χρόνια κολλητοί, φίλοι, αδέρφια, συναγωνιστές... συνοδοιπόροι! Ημέρες ολόκληρες αναμονής για 2 ώρες αγώνα. Κασκόλ, πανό, φωνές, χειροκροτήματα. Να ξυπνάς Δευτέρα πρωί να πας σχολείο και να μην έχεις φωνή να "πεις μάθημα", γιατί έπαιζε ο ΗΡΑΚΛΗΣ. Να πηγαίνεις στην δουλειά σου και να μην μπορείς να συγκεντρωθείς από το άγχος και την ένταση του χθεσινού αγώνα. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί όλοι εμείς που συναντιόμαστε μεσοβδόμαδα και κλείνουμε ο ένας το μάτι στον άλλο είμαστε αδέρφια. Μας ενώνει η ίδια αγάπη, η ίδια θρησκεία, ο ίδιος Θεός. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ.

Μηνύσεις, συλλήψεις και φυλακές. Αυτά για τον περήφανο ΛΑΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ. Γιατί τον τρελάνατε! Του γυαλύσατε το μάτι. Του καταστρέψατε την ψυχή! Μέχρι και παππά ασφαλίτη φέρατε για να τον συλλάβετε! ΝΑΙ κύριοι αυτοί που αρνούνται πως φοράνε κουκούλες και ονομάζουν εαυτούς ζαρντινιέρες σήμερα φορέσαν ράσα και ήρθαν να μας συλλάβουν. ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΡΑΚΛΗΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ!

Σήμερα έγινε αυτό που δεν θέλαμε να σκεφτούμε. Αυτό που αρνούμασταν να ακούσουμε. Αυτό που έμελε να το ζήσει η γενιά μας. Γιατί άλλο είναι να πέφτεις όταν σε σπρώχνουν και άλλο να πέφτεις μόνος σου. Και ο ΗΡΑΚΛΗΣ έπεσε μόνος του σήμερα. Και η πτώση ήρθε εκ των έσω. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι εμείς είμασταν εκεί και το βλέπαμε. Δακρυσμένοι, αμίλητοι, πικραμένοι καθόμασταν και παρακολουθούσαμε ένα προκαθορισμένο έγκλημα. Έναν φόνο εκ προ μελέτης. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ μας καταστρέφεται. Και οι καταστροφείς του είναι γνωστοί σε όλους μας.

Μην μας χαιδέυετε τα αυτιά τώρα κύριοι εκδότες και ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών. Όταν εμείς τα λέγαμε μας φιμόνατε. Κ. Πετρουλάκη όταν διαμαρτυρόμασταν τα Χριστούγεννα εσείς μιλούσατε για πρωταθλητές μεταγραφών. Γιατί άραγε; Ανικανότητα να δείτε την αλήθεια; ΟΧΙ φυσικά. Κ. Ζαγόρα εσεις βγαίνατε στην αρχή της χρονιάς και δίνατε το δίκιο στον λαό του ΗΡΑΚΛΗ. Από τον Οκτώβριο τι έγινε σας έκλεισε κάποιος το στόμα; Ξεχάσατε από μόνος σας ή σας βοήθησαν κάποιοι; Για την Αθλητική δεν θα πούμε τίποτα. Εφημερίδα που πουλάει 30 φύλα πως συντηρείται;

Εσείς όλοι οι παράγοντες που αγαπάτε την ομάδα σας που είστε; Είστε τόσο μικροί για να τα βάλετε με τον κ. Μυτιληναίο; Η αγάπη σας για τον ΗΡΑΚΛΗ πόσο κοστίζει; Ακουγονται 50.000€ ή και 100.000€. Δεν μας νοιάζει αλλά το φιλί του Ιούδα είχε μεγάλες δόσεις δηλητηρίου. Εσεις εκεί στον Γ.Σ. που είστε; Τι κάνατε τόσο καιρό; ΤΙΠΟΤΑ! Δεν μπορούσατε; Μπορούσατε! Μάλλον δεν θέλατε! Και για ποιο λόγο να μην θέλει κάποιος; Μόνο όταν τον συμφέρει. ΑΡΑ Ή ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΗΡΑΚΛΗΔΕΙΣ Η ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΤΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ. Γιατί δεν κάνατε αυτόν τον οικονομικό έλεγχο τόσο καιρό; Σαν προστάτης ΟΛΟΥ του ΗΡΑΚΛΗ; Βαριόσασταν ή σας βόλεψαν;

Οσο για εσάς κύριοι Μυτιληναίε, Σπανουδάκη, Παπαζαφειρίου και λοιποί της ΠΑΕ ΗΡΑΚΛΗΣ να ξέρετε πως στην ιστορία θα μείνετε ώς οι καταστροφείς του ΗΡΑΚΛΗ. Είσαι λίγος κ. Μυτιληναίε να χρησιμοποιείς τον αχυράνθρωπο κ. Σπανουδάκη και να κρύβεσαι πίσω από την ποδιά του. Αν έστω φοράς παντελόνια, που πλέον είμαστε σίγουροι πως δεν φοράς, ζήτα συγνώμη από τον κόσμο του ΗΡΑΚΛΗ, πλήρωσε τα χρέη σου και άδειασέ μας την γωνιά.

ΑΡΚΕΤΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΕΣΑΣ.

Μια μεγάλη συγνώμη σε συζύγους, συγγενείς, αδέρφια, φίλους και γνωστούς! Εμείς έχουμε πάψει πλέον να χαμογελάμε και να έχουμε καλή διάθεση. Θα είμαστε η χειρότερη παρέα από εδώ και στο εξής. Δεν θα χαμογελάσουμε αν δεν ξαναδούμε τον ΗΡΑΚΛΗ μας μεγάλο. Εκεί που τον έχουμε μέσα στα όνειρά μας. Εκεί που του αξίζει. Εκει όπου ο ΗΡΑΚΛΗΣ γεννήθηκε για να υπάρχει. ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ!

ΗΡΑΚΛΗ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ

Αναζητούνται ηγέτες!

Μάρτιος 1999. Ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής βρίσκεται για άλλη μια χρονιά ανάμεσα στην αγωνιστική μετριότητα και την διοικητική μιζέρια. Η δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι στον Θεοδωρίδη ολοένα και αυξάνεται. Σε μια προπόνηση της ομάδας στη Μίκρα την επομένη μιας ήττας στην Αθήνα απ'τον Εθνικό Αστέρα κάποιοι φίλαθλοι, μέλη των 40 Εκκλησιών, ανάρτησαν ένα πανό που έγραφε "Βαρεθήκαμε να έχουμε σκυμένο το κεφάλι-Εμείς επιτέλους πότε θα χαμογελάσουμε; Ο σύνδεσμος έχει πένθος."
Αντιγράφω ένα απόσπασμα από ρεπορτάζ της εφημερίδας Θεσσαλονίκη:

"(...) Οι φίλαθλοι μετέφεραν το πανό εκεί, όπου γινόταν η προπόνηση και το κρέμασαν στα κάγκελα για να το βλέπουν όλοι. Χωρίς φωνές, χωρίς ειρωνίες, έβγαλαν το μεγάλο τους παράπονο ελπίζοντας πως με αυτό τον τρόπο θα ξυπνήσουν επιτέλους το φιλότιμο και τον εγωισμό των παικτών της ομάδας. Από νωρίς, το πανό είχε αναρτηθεί μπροστά στην έξοδο των αποδυτηρίων. Όλοι οι παίκτες ένιωσαν ενοχές για την πίκρα που προσφέρουν στον κόσμο τους. Διάβασαν και πέρασαν αμίλητοι και με σκυφτό το κεφάλι.
Οι περισσότεροι σίγουρα, ένιωσαν κάτι, σίγουρα κατάλαβαν πολλά. Αυτός όμως που δεν θα ξεχάσει τον πόνο των κυανόλευκων οπαδών είναι ο Σάββας. Γιατί μόνο αυτός ήταν σε θέση να καταλάβει την απογοήτευση αυτών των νεαρών φιλάθλων.
Δάκρυσε... Και να ήθελε να μιλήσει δε μπορούσε από την συγκίνηση(...)."

Εκτός από τον Σάββα όμως υπήρχαν κι άλλοι παίκτες τότε στην ομάδα που μπορούσαν να συναισθανθούν την κατάσταση όπως ο Γιοβάνοβιτς, ο Στολτίδης, ο Ξενίδης κ.α. Παίκτες που έπαιζαν για χρόνια μαζί και φυσικά αγαπούσαν και πονούσαν τον σύλλογο και το κυριότερο γνώριζαν πως να ξεπερνούν τις όποιες κακοτοπιές μαζί, σαν ομάδα.

Στην σημερινή ομάδα αναρωτιέμαι πόσοι απ'τους παίκτες που καλούνται να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά γνωρίζουν την ιστορία και τις ιδιαιτερότητες του συλλόγου. Πόσοι απ'αυτούς μπορούν να νοιώσουν την πίκρα και τη στεναχώρια του κόσμου, έτσι όπως την ένοιωθε τότε ο Σάββας ή ο Ιβάν. Και κυρίως πόσοι και ποίοι θα μπορέσουν, έστω και τώρα, 7 αγωνιστικές πριν το τέλος να βγούνε μπροστάρηδες και να ηγηθούν αγωνιστικά και, κυρίως, ψυχολογικά της προσπάθειας στο μακρύ δρόμο για τη σωτηρία. Όσοι εθελοντές, ας κάνουν ένα βήμα εμπρός...


Υ.Γ. Το κείμενο στα εισαγωγικά είναι του Απόστολου Παπαγερίδη.

Κι όμως υπάρχει ελπίδα...

Η Ηρακλής μας βρίσκεται πλέον στο χείλος του γκρεμού. Το ποδοσφαιρικό τμήμα, μετά την περυσινή πετυχημένη πορεία, φέτος δείχνει να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια προς τη Β'Εθνική, κάτι που έχει συμβεί μόλις φορά στο παρελθόν, κι αυτή για εξωαγωνιστικούς λόγους.

Κανένας Ηρακλειδέας δε μπορεί να διανοηθεί ότι ο αγαπημένος του σύλλογος θα γιορτάσει την επέτειο των εκατό χρόνων ζωής του έχοντας τα δύο πιο δημοφιλή του τμήματα να αγωνίζονται στη δεύτερη κατηγορία...

Όμως όλα τα σημάδια δείχνουν εξαιρετικά δυσοίωνα: Η, κατ'όνομα μόνο, διοίκηση περισσότερο υπονομεύει παρά βοηθαέι την ομάδα, ενώ και το άθλιο αγωνιστικό πρόσωπο που εμφανίζει η ομάδα στο γήπεδο δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.

Κι όμως υπάρχει κάτι που μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα, κάτι που μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο και να γιγαντώσει την ομάδα. Κάτι που όλες τις φορές που ο Ηρακλής βρέθηκε σε παρόμοιες δύσκολες καταστάσεις τον βοήθησε να τα καταφέρει με επιτυχία. Τί είναι αυτό; Το βάρος της ιστορικής κυανόλευκης φανέλας!